Milani eliminoi Tottenhamin dhe u kualifikua në çerekfinale të Ligës së Kampionëve, duke u rikthyer në tetë më të mirët në Evropë njëmbëdhjetë vjet pas herës së fundit. Kuqezinjve, me forcën e suksesit 1-0 në ndeshjen e parë, iu desh vetëm një barazim 0-0 në Londër për të eliminuar skuadrën e Antonio Contes dhe për të vazhduar rrugëtimin e tyre, duke iu bashkuar Benfica-s, Chelsea dhe Bayern. Djemtë e Piolit morën atë që deshën në fund të një ndeshje mjaft koprace me emocione, në të cilën rrezikuan shumë pak, krijuan më shumë se kundërshtarët e tyre (duke goditur shtyllën me Origin) dhe në finale shfrytëzuan edhe epërsinë numerike pas dëbimit të Romeros, duke e merituar plotësisht kalimi e turit.

Milani e nisi sfidën me qëndrimin e duhur, pa iu dorëzuar pritjes pavarësisht avantazhit të fituar në ndeshjen e parë, por më tepër duke sulmuar lart dhe duke u përpjekur të shfrytëzojë të gjitha hapësirat e lejuara nga vendasit. Në minutën e 18-të, Messias kishte mundësinë e shkëlqyer për të zhbllokuar sfidën, por godet jashtë. Tottenham ishte mjaft steril në fazën e posedimit dhe jo shumë bindës kur bëhej fjalë për presing. Rasti i parë për Spurs erdhi në minutën e 35-të, kur gjuajtja e Kane u devijua drejt portës nga Thiaë, me Maignan që neutralizoi rrezikun. Kane shpesh u detyrua të zbresë shumë për të nisur aksionin, Son dhe Kulusevski nuk arritën të ndizen dhe një pjesë e parë pa emocione përfundoi me rezultatin 0-0.

Tottenham u përpoq të ngrejë qendrën e gravitetit në fillimin e pjesës së dytë, por zbuloi pak nga ana e tij. Ishte Milani që kishte një mundësi të madhe me Brahim Diaz, i cili arriti të godasë mes dy mbrojtësve, por gjen pritjen e Forsterit. Me kalimin e minutave Spurs u rritën në intensitet dhe djemtë e Piolit u dukën paksa në telashe, por sa herë që arrinin të riniseshin tregoheshin më efektivë se kundërshtarët e tyre dhe në minutën e 67-të Forster duhet të angazhohet sërish këtë herë përballë Giroud për të mbajtur portën e pastër.

Një çerek ore nga fundi, me një blic nga Theo, për Conte  vjen goditja: Romero dhe merr kartonin e dytë të verdhë, duke i lënë njerëzit e tij në dhjetë. Emocionet më të mëdha të mbrëmjes mbërrijnë në shtesë: fillimisht Maignan neutralizon një goditje me kokë nga Kane, në fakt pritja e tij e parë reale, më pas Milani ka shansin e jashtëzakonshëm për ta mbyllur lojën në kundërsulm, por përfundimi i Origi ndalet në shtyllë. Megjithatë, jo keq, sepse pak çaste më vonë vjen bilbili i trefishtë i Turpin dhe festa e kuqezinjve mund të shpërthejë.